Als je uit je lichaam wandelt
en plaatsmaakt voor wat klein verdriet,
wil dan de ramen kieren,
want vergeten doen we niet.
Als je van je tafel opstaat
en een zwart sjabloon nalaat,
vul ons dan nog even in
met een vers waar geen maat op staat.
Want ramen kunnen huilen van de regen.
Want iets kan ver weg klinken als een oude plaat.
Want takken kunnen röntgen lijken.
Want licht kan bomen doorstrepen.
Want wind kan kruinen doen schuimen.
Als je uit je lichaam wandelt
en plaatsmaakt voor wat klein verdriet,
wil dan de ramen kieren,
want vergeten doen we niet.
(Joris Denoo)