Eendracht Torhout
Houtland-Rozeveld 3-0
De sterker gewaande Houtlanders behaalden een logische zege. Van meet af aan namen ze het initiatief in handen en bepaalden het gebeuren. Rozeveld had moeite met de snelheid en technische vaardigheid van hun opponent, en diende veel loopwerk te verrichten om de rangen gesloten te houden. Sporadisch konden ze hun neus eens aan het venster steken, maar voor echt gevaar zorgen zat er niet in. Houtland bleef de defensie bestoken maar kon die niet ontwrichten. De vele infiltraties langs de flanken, en ook de hoekschoppen leverden niets op, Rozeveld bleef hardnekkig verdedigen en wist telkens het gevaar te bezweren. Het balletje viel telkens net niet goed. Wanner het kon, probeerde Rozeveld wel al combinerend een oplossing te zoeken, maar die goede intenties droegen niet ver. Met een blanke score werd de rust bereikt.
Kort na de pauze wist Houtland dan toch de score te openen. De ban was gebroken en het elftal ging nu op zoek naar meer. Hun tegenstander werd geleidelijk op hun eigen helft vastgepind, Rozeveld kon enkel aan verdedigen denken. Houtland domineerde. Toen de tweede treffer op het bord kwam, was de wedstrijd gespeeld. Een tegentreffer zat er ogenschijnlijk niet aan te komen, de tennis-doelman werd niet verontrust. Verder zagen we een team dat met korte balwisselingen het leer in de ploeg hield en nog honger had naar meer goals, tegen een team dat met veel wilskracht dit raderwerk probeerde te storen. Naar het einde toe werd de stand dan toch op 3-0 gebracht en konden de boeken gesloten worden.
scoorden : Verschaeve, franck en Vanthournout.
Eendracht-Postboys 0-0
In deze weinig begeesterende derby werden de punten gedeeld. ET trachtte de match in handen te nemen, maar bleek ietwat ongeinspireerd te zijn. De flanken bleven onbenut, de strijd werd met talloze duels veelal op de middenstrook gestreden. De voorzichtige aanvalspogingen werden met de glimlach door de fysiek sterke en no nonsense -defensie van de Postboys in de kiem gesmoord. Aldus werd het een chaotische bedoening, geen van beide teams kreeg vat op de wedstrijd. ET deed het niet simpel maar zocht dikwijls (tevergeefs) de moeilijke weg, terwijl Post afwachtte en speculeerde op een dodelijke uitval. Fysiek en duelkracht regeerden. Langs weerzijden werden de doelmannen dus niet op de proef gesteld. Er zou een goal moeten vallen om eventueel wat meer spektakel te zien te krijgen, die viel echter niet.
Ook na de rust kregen we hetzelfde spelbeeld te zien. ET verwierf wel meer balbezit en poogde de afweer te bestoken. De inbreng van Brecht bracht wat meer snelheid en body. Zo glipte ie eens door doch de doelman kon redden. ET was wel meer in balbezit doch deed daar onvoldoende mee. Geen gebruik van de flanken, centraal geen ééntijdsvoetbal maar integendeel onnodige dribbels, soms eentje teveel, etc. Dit kost adem. En tegen die stoere groenhemden is dat niet de aangewezen weg. Postboys van zijn kant probeerde met lange halen de aanvallers te lanceren. Een zwakke kopbal niet te na gesproken, bracht dit geen gevaar op.Naarmate de nul op het bord bleef, werd het ook wat bitsiger, getuige 3 gele kaarten voor de postiers. Dan toch had Dries de matchbal aan de voet doch hij knalde pardoes op de goallie. Deze wist finaal nog een verradelijke vrijschop te weren, verder gebeurde niks meer. Zo eindigde deze niet hartverwarmende tweestrijd op een fletse brilscore.