Onder de noemer 'jeugd van tegenwoordig' laat Torhoutvandaag vanaf nu om de veertien dagen een jonge kerel of meid aan het woord over zijn of haar leven en hobby's. Joran Decuyper bijt de spits af. Friese Landuyt is de auteur.
Joran Decuyper is 19. Hij studeert verpleegkunde aan de hogeschool Vives in Torhout. In zijn vrije tijd speelt hij voetbal en gitaar. Daarnaast heeft hij nog een passie. Urban exploration, ofwel het opzoeken van verlaten plekken. Torhout Vandaag stelde hem enkele vragen over zijn opmerkelijke bezigheid.
Wat is urban exploration voor jou?
Joran Decuyper: “Terugkeren in de tijd en ontdekken hoe het vroeger was. Zo merk je in welke luxe we nu leven. Sommige leegstaande huizen die ik bezoek hadden zelfs geen stromend water!”
Wat was je eerste bezoek en hoe was dat?
Joran Decuyper: “Een gevangenis in Frankrijk. Naast de plek lag een groot Romakamp. Net toen we bij de gevangenismuur arriveerden, reed er achter ons een politiewagen. Die was er waarschijnlijk voor de zigeuners. Toch reed ik op dat moment terug en parkeerde mijn wagen ver van het gebouw. In de muur die de gevangenis omsingelde vonden we een groot gat. De locatie was echt gigantisch.”
Wat interesseert je het meest? De geschiedenis of architectuur, de kick of sfeer ... ?
Joran Decuyper: “Als het gebouw mooi is, wil ik zeker binnen en kun je voor verrassingen staan. Ik bezocht eens een verlaten school die er langs de buitenkant simpel uitzag, maar eens binnen was het er fantastisch. Wat je allemaal vindt, verandert mijn gevoel. Soms lees je rare graffiti en ben ik niet op mijn gemak, maar meestal zeg ik niet veel en loop ik rustig rond zoals je in een kerk doet."
Denk je vaak na over wie er vroeger rondliep in de verlaten plekken?
Joran Decuyper: “Ik durf weleens fantaseren. Het hangt er echt vanaf hoeveel het huis prijsgeeft. Als er familiefoto’s hangen, is het niet moeilijk om te weten wie er gewoond heeft. Een gezonde mix tussen mijn fantasie laten werken en tastbare gegevens is ideaal. Het is uniek als er nog veel te zien is. Een kleerkast vol kleren of een teddybeer. Van wie zijn die spullen dan?"
Zijn die plekken makkelijk bereikbaar?
Joran Decuyper: “Ik moet vaak over muren en hekkens klimmen. Het is aangewezen om de auto op een verre afstand te plaatsen en om de locatie per een te betreden. Meer mensen zou teveel opvallen. Ik draag altijd zwarte en oude kleren, want je kunt best vuil worden. Als je jezelf goed voorbereidt en beseft dat het moeilijk kan worden, geraak je wel binnen.”
Heb je al eens iets strafs meegemaakt?
Joran Decuyper: “In het centrum van een grote stad lag een verlaten school. De enige manier om binnen te geraken was over een muur. Die was ingesmeerd met groene verf. Waarschijnlijk om mensen af te schrikken. Onze handen en kleren waren bevuild met het goedje. We probeerden ze te wassen in een vijvertje, maar dat lukte niet. De speelplaats was veranderd in een jungle. In de lokalen stonden nog banken en stoelen en de vloeren waren veranderd in een heus mostapijt.”
Ben je soms bang of primeert de nieuwsgierigheid?
Joran Decuyper: “Het is vaak je verstand op nul zetten. Ik wil de plekken echt gezien hebben en als ik dan over verrotte vloeren moet lopen, dan doe ik dat.”
Is er genoeg respect voor de passie?
Joran Decuyper: “Absoluut niet. Er zijn mensen die de passie niet uit interesse beoefenen, maar om stoer te doen en om alles kapot te maken. Dat is zowel zonde voor de plek als voor de passie. Mensen die het gebouw na hen bezoeken uit belangstelling, vinden dan een kot geteisterd door vandalisme. Daarom ga ik enkel mee met de mensen die de plekken respecteren zoals ik.”
Volgende keer: Pieter Ocket, over de KSA en zijn passie voor dj'en.