Op de dag dat afscheid wordt genomen van Bjarne Vanacker staan ook wij even stil bij Bjarne. Er was het ongeloof toen we het nieuws van zijn dood hoorden. Maar het was helaas de bittere waarheid.
Bjarne, die meer dan wie ook voor zijn sport leefde. Die de verpersoonlijking was van de West-Vlaamse spreuk 'voor je kijken en voortdoen'. Niemand had ooit gedacht dat Bjarne ging uitgroeien tot een renner die uitzicht had op een profcarrière. Maar hij bleef altijd maar voortdoen. Net zoals in de koersen die hij reed. Voortdoen! En nu kan hij niet meer voortdoen!
En grootouders en ouders blijven verweesd achter. Net zoals alle andere mensen die familieleden of vrienden verloren. Ook bij hen was er eerst de mokerslag van het nieuws, daarna de hectische periode van de voorbereiding van een waardig afscheid en dan de stilte. Letterlijk en figuurlijk een doodse stilte.
Geen automatismen meer van trainen, bezoekje brengen, wedstrijden gaan bekijken, supporteren. Is er niets meer? Oh jawel! Er zijn die vele mooie herinneringen aan Bjarne. Daar koop je inderdaad niets mee maar iedereen moet doen als Bjarne: voor je kijken en voortdoen. Elkaar helpen zoals in de koers. We moeten met zijn allen voortdoen! En ja, we mogen even achterom kijken maar we moeten op tijd weer voor ons kijken. Net als in de koers! Voortdoen voor Bjarne!
(PD)