Bomen

Patrick Demarest

31/07/2025
Cultuur

Een gedicht van stadsdichter Dirk Debosschere over bomen.



BOMEN 


Bomen zwijgen zelden, ze praten

voortdurend met mij.


Ze fluisteren ruisend, dwepen zwiepend

en vlechten vlotjes verhalen uit twijgen,

hun knoppen barstensvol inspiratie.


Ik luister graag, ze doen nooit uit de hoogte.

Ze vertellen mij, uit de grond van hun hout,

al hen diepgewortelde verlangens:

hoe zacht het mos aanvoelt dit voorjaar,

hoe trots ze zijn op hun ruim opgetuigde

kruinen en dat ze vroeger zoveel sterker

stonden, hoeveel beter het toen was.


Ik betast hun schors, aan de zuidkant

kan ik het verdriet voelen, braille

dat ik zou kunnen lezen, maar


ik hoor ze liever vertellen

want ze nemen geen blad voor de mond.