Wie is Nick Mouton?
Nick: "Ik groeide op in het rustige en mooie Sint-Kruis Brugge. De bibliotheek was één van mijn favoriete plekken. Naast boeken vulde ik mijn jeugd vooral met lopen, basketbal en mijn gitaar. Al van jongs af aan was ik ook sterk geïnteresseerd in de actualiteit. Tijdens mijn studies aan de UGent was ik vooral bezig met het politiek studentenleven. En na mijn studies duurde het niet lang voordat politiek meer werd dan een hobby: in 2004 werd ik medewerker in het Vlaams Parlement. Het waren heel boeiende jaren rond thema’s die me nauw aan het hard liggen: gelijke kansen voor personen met een handicap en welzijn en zorg in het algemeen."
"Ondertussen had ik tijdens mijn studies in Gent ook mijn echtgenote Iftara leren kennen. Zij uit Torhout, ik uit Brugge, maar zoals menig West-Vlaming bleven we na onze studies plakken. Tot de lente van 2014 woonden we in Lovendegem. Ik nam er ook deel aan de gemeenteraadsverkiezingen in 2006 en was er 6 jaar lang schepen bevoegd voor Cultuur, Lokale Economie, Werk en Handicap. Het waren opnieuw heel mooie en boeiende jaren die nog extra gespijsd werden met drie schatten van kinderen. Onze dochter telt ondertussen 13 lentes en studeert in Sint-Rembert, onze zonen, 7 en 11 jaar, beleven nog heerlijke wonderjaren in Ten Parke."
Torhout
"2013 was voor mij een kanteljaar. Ik was absoluut ontevreden met de asociale, uitsluitende en steeds meer stigmatiserende koers van mijn toenmalige partij en brak ermee. Na enkele gesprekken met o.a. John Crombez werd ik lid van de sp.a. Het was als thuiskomen ... Ik kwam niet alleen politiek thuis. In de lente van 2014 verhuisden we van Lovendegem naar Torhout, de roots van mijn echtgenote. Het was het begin van opnieuw een heel drukke periode want 2 maanden later nam ik als 1ste opvolger deel aan de Europese verkiezingen. Ik behaalde een ongelooflijk mooi resultaat met meer dan 18 duizend stemmen. Ook de verhuis liep vlot en de kindjes voelden zich al snel helemaal thuis in Torhout, maakten er snel vriendjes, ... Als ouder is dat een enorme geruststelling."
"Professioneel werk ik sinds 2015 voor de Syntra West Groep als coördinator van Escala, een nationaal opleidingscentrum voor de publieke sector en de social profit. Ook vanuit die functie kan ik meewerken aan iets waar ik hard in geloof: een efficiënte en sterke overheid en middenveld. Naast ons gezin en mijn job draag ik in mijn vrije tijd vooral mijn steentje bij aan een sterkere sp.a in Torhout. Maar daarnaast vind het ook belangrijk om rond concrete zaken te kunnen werken met b.v.b. Hart Boven Hard. Daar kan je via allerlei acties en activiteiten zoals onze jaarlijkse Geefmarkt, onze praattafels voor anderstaligen, het Sinterklaasfeest voor gezinnen die het financieel moeilijk hebben, ook direct iets betekenen voor je medemens en je omgeving. Verder ben ik nog actief bij Samen Sterker en als co-voorzitter van de Gezinsbond."
"Na onze verhuis in 2015 nam ik in 2018 met de sp.a deel aan de verkiezingen in Torhout. Ook mijn echtgenote besliste voor het eerst om ook een politiek engagement op te nemen. Ook zij stelde zich kandidaat en vanaf een bescheiden 23ste plaats zette zij ook een mooi resultaat neer. Sinds februari 2019 zetel ik in de gemeenteraad waar ik mijn engagement kan verder zetten met een absolute focus op een warm, sociaal en verkeersveilig Torhout waarin iedereen meetelt. Ik maak ook deel uit van een werkgroep rond verkeersveiligheid en de Welzijnsraad. Mijn persoonlijke prioriteiten."
Wie is Iftara Mahammad?
Iftara: “Mijn ouders zijn meer dan 40 jaar geleden vanuit Pakistan naar België gekomen. Eerst mijn vader en dan mijn moeder via gezinshereniging. Zij woonden eerst in Eernegem. Mijn vader was slachter in het slachthuis in Eernegem en dan in Wijnendale bij Joris Devloo. Mijn moeder was huisvrouw. Het was niet gemakkelijk voor haar. We hadden geen telefoon, zij kon geen brieven schrijven en we hadden het geld niet om regelmatig naar Pakistan te gaan. Pas na 9 jaar heeft zij haar familie terug gezien. Maar zij putte een ongelooflijke kracht uit haar geloof en de vriendelijkheid van mensen. Als ze zich eenzaam en slecht voelde en ze ging naar de bakker of groentewinkel, dan verwarmde het haar hart als mensen haar gewoon "goedendag" wensten en/of vroegen "oe ist?". Zo weet ik dat je zelfs een verschil kan maken door een simpele "goedendag" aan iemand te wensen. "
"Toen ik naar het secundair ging, naar het SIVI, zijn we verhuisd naar Torhout. Onze moeder kon ons niet helpen met het huiswerk (zij heeft nooit naar school mogen gaan) maar ze benadrukte het belang van leren en een diploma. Zonder haar dagelijkse peptalks zou ik misschien geen advocaat zijn geworden. Ik was de eerste van heel de familie om verder te studeren. Ze vond het ook altijd belangrijk om anderen te helpen. Ze had weinig tot niets en toch hielp ze waar ze kon. Dit heeft ze ook haar kinderen meegegeven."
"Mijn ene zus geeft les in het secundair onderwijs in Brussel, mijn broer is maatschappelijk werker in Kortrijk en helpt kwetsbare groepen aan een job, mijn andere zus is verkoopster en is délégué geweest voor het ABVV. Ook zij is begaan met verschillende projecten. Ikzelf ben naast advocaat (familierecht, burgerlijk recht, vreemdelingenrecht en straf-verkeersrecht) ook geëngageerd binnen de vzw Victoria Deluxe (sociaalartistieke projecten: "Laten we beginnen", "The place to be", "Wij, mens", "YOUnited9000", "Hoeveel hebben we verdiend vandaag", "De toekomstacademie", "t is niet zo erg") en binnen VIVA svv, een vzw die vrouwen samenbrengt. Wie zin heeft om mee te helpen mag mij steeds contacteren: 0475 78 83 43."
Combinatie Pakistan-Vlaanderen...niet simpel
Iftara: "Ik ben de oudste van vier en we zijn allemaal in België geboren. Mijn beide ouders zijn afkomstig van Pakistan. Nick heeft met zijn integriteit en engagement en warmte mijn ouders volledig voor zich gewonnen.”
Heb jij al problemen gehad door jouw huidskleur?
Iftara: “Er werd de laatste jaren al eens naar mijn hoofd geslingerd: "leer Nederlands" (Dit terwijl ik in de les Nederlandse expressie van mevr. Verplancke het compliment kreeg dat ik de beste uitspraak had van de klas, A.N.) of "ga terug naar je land". Indien het veilig genoeg is, probeer ik dan wel in gesprek te gaan.”
Krijg je dan evenveel kansen als andere advocaten in Vlaanderen?
Iftara: “Ik wil geloven van wel. Een zeldzame keer gebeurt het dat er iemand een toon aanneemt die niet gepast is, maar hij of zij wordt dan onmiddellijk op zijn plaats gezet. Het valt mij op dat sinds ik bijna 15 jaar geleden begonnen ben, de advocatuur en vooral de rechterlijke macht nog steeds weinig divers is.”
Nick, jij bent actief bij sp.a maar ook voorzitter van de Gezinsbond. Is dat out of the box- denken?
Nick: “Politiek is één manier om je te engageren in de maatschappij. Maar ik vind het ongezond als dat een te grote impact heeft op je hele doen en laten. Ik heb een hekel aan hokjesdenken. In een organisatie werk je allemaal samen rond de doelstelling van de vereniging: een meerwaarde bieden aan de Torhoutse gezinnen door onze tweedehandsbeurs, lezingen voor jong en oud, buitenactiviteiten, enzovoort. In elke organisatie moet je zoveel mogelijk samenwerken en over de verschillen heen kijken, want over iedereen is er wel iets te zeggen en dan is het ieder op zichzelf. Ik denk dat organisaties die nog te veel in zuilen denken uiteindelijk enkel zichzelf verzwakken.”
“Het bestuur van de Gezinsbond wist dat ik politiek actief was en toch verkozen zij mij samen met Inge Staelens tot voorzitter. Noch binnen de Gezinsbond en noch binnen mijn partij hebben mensen mij daar al over aangesproken. En wat er achter mijn rug gezegd wordt, dat boeit mij niet zoals mijn dochter dat zou zeggen. (:-)”
De tijden zijn veranderd want vroeger had de Bond van grote en kroostrijke gezinnen zoals dat toen heette eerder een katholieke stempel.
Nick: “Dat zal vroeger zeker zo geweest zijn. En aan de top speelt dat mogelijk nog steeds een rol. Anderzijds heb ik de Gezinsbond al duidelijke standpunten zien innemen rond de belangen van ouders en kinderen zoals de wijziging van de kinderbijslag, ouderschapsverlof, ... en ik heb absoluut niet de indruk dat ze hun mond houden omdat het een CD&V-minister betreft of omdat CD&V in de meerderheid zit. Ik ga mij daar dus niet op blind staren. Ik vind de Gezinsbond een mooie organisatie die daadwerkelijk een verschil maakt, daar draag ik graag mijn steentje aan bij.”
Armoede, gelijke kansen, racisme, het zijn allemaal zaken die je nauw aan het hart liggen. Heb je dat mee van thuis uit?
Nick: “Mijn ouders zijn nooit politiek actief geweest. Ze waren er zelfs niet zo opgetogen over toen ik politiek actief werd. Wel heb ik van hen de verontwaardiging meegekregen over wat misloopt in onze samenleving. Tijdens Het Journaal werd er vaak commentaar gegeven. Hoe de 'rijken' en de 'grote bedrijven' steeds aan de dans ontsnappen en zich dan vaak nog durven te wentelen in zelfmedelijden. Hoe er te weinig wordt omgekeken naar de mensen die het financieel moeilijk hebben. Dat heb ik dus absoluut meegekregen. Wat gelijke kansen en racisme betreft, heeft dat altijd in mij gezeten. Ik vind het zo fundamenteel onrechtvaardig dat mensen minder kansen in het leven krijgen gewoon omdat ze een ander kleurtje hebben, omdat ze een handicap hebben, omdat ze van iemand van hetzelfde geslacht houden. Stel jezelf eens in hun plaats, hoe zou je je daarbij voelen. Het onderscheid dat mensen maken gaat soms heel ver. Ik merk het in mijn dichte omgeving ook hoe snel alle mensen met een vreemde afkomst over dezelfde kam geschoren worden in soms zeer pijnlijke stereotypen. Hoe snel de deur op één of andere manier toch dicht gaat. Terwijl ze niets anders willen dan jij en ik.
"Respect hebben voor elkaar en 'live and let live', dat zijn voor mij basiswaarden. Ik tracht dat ook uit te stralen, wat er bijvoorbeeld voor zorgt dat mensen ook weten dat ze bij mij niet met dat verschrikkelijke geroddel moeten afkomen, mijn maag draait ervan om. Ben ik daar meteen mooi vanaf :-) En op sociale media zal ik ook niet nalaten om te reageren. Beheerst dat zeker, maar bepaalde zaken zomaar laten passeren, dat vind ik niet kunnen.”
Hoe valt het mee met de kinderen? Krijgen zij soms te maken met bekrompen reacties omwille van hun iets andere kleur?
Iftara: “Zarah en Yunus hebben er tot nu toe geen last van gehad omdat je het ook niet aan hen ziet dat hun grootouders uit Pakistan komen. Anwer, was nog maar 10 jaar, en mocht in de wachtzaal van de dokter van een verzuurde dame horen: "maak maar dat je van mijn sjakosh blijft". Zonder enige aanleiding. Er zaten nog twee mensen in de wachtzaal. Je zag dat ze vreemd opkeken, maar ze zegden niets. "The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing". Te vaak wordt er gezwegen. De roepers en bullebakken van deze wereld dreigen dan de overhand te krijgen. Daar gaan wij tegen in.”
Voel je dat mensen scherper worden n.a.v. de coronamaatregelen?
Nick: “Ik heb de indruk dat hoe meer angst en druk er is in de samenleving (dat kan zijn door hoge werkloosheid, slechte woonomstandigheden, een pandemie zoals corona), hoe meer primitief we gaan reageren. Die angst kan natuurlijk zijn, zoals bij corona, maar kan ook onterecht aangewakkerd worden door hate speech. Een sterke overheid gaat in tegen beide.”
Nick, wat is je ultieme droom beroepshalve?
Nick: “Ergens wil ik ook professioneel gewoon een positief verschil maken. Tot nog toe heb ik steeds jobs mogen uitoefenen in het Vlaams Parlement, als directeur van een vzw en vandaag als coördinator van een opleidingscentrum voor overheden en vzw's die daar in meerdere of mindere mate aan voldoen. Ik heb dus niet één droomjob, maar ik vind het wel belangrijk te werken in een organisatie die een positieve impact heeft op onze samenleving of een grote groep mensen.”
Wat is jullie wens familiaal?
Iftara: “Dat onze kinderen goede partners krijgen, een goede job (waarbij ze niet moeten bijklussen om rond te komen) en mogen opgroeien in een wereld waar men niet kijkt naar de connecties die je hebt, je naam of je huidskleur, maar naar je capaciteiten en wat je doet.”