Tranende druppels spurten naar beneden.
Vertroebeld uitzicht.
De waas van de werkelijkheid.
Gelukkig alleen langs de buitenkant van het raam, van het hart.
Buiten houden die troep.
Verrot raam... en hart.
Een raam kan je schilderen, een hart niet.
Er bestaat geen lak tegen eenzaamheid.
Wachten tot de bui over is...en het zicht weer helder wordt.
Opgedroogde eenzaamheid.
Gevaarlijk!
Nooit mengen met tranen!