Dieter Provoost, beter gekend onder de naam Eyeslikepics, is al sinds zijn jeugd gebeten door het schrijven met licht. Wat begon als een onschuldige hobby groeide uit tot een ware passie en een schitterend levenswerk.
Wanneer is die passie voor fotografie ontstaan?
‘Dat begon al vrij vroeg. Vroeger nam ik foto’s op kamp, maar ik dacht daar toen niet over na. Ik deed er niet echt iets mee. Pas toen ik een maand lang door de bergstreken van Frankrijk naar Spanje trok, werd ik opnieuw gebeten door die microbe. Toen keerde mijn passie terug. In 2010 startte ik Eyeslikepics op omdat mijn ogen elk moment van de dag op zoek zijn naar beelden. Ik steek er echt al mijn tijd in’.
Welk soort fotografie draagt jouw voorkeur weg?
‘Mijn fotografie is qua stijl heel uiteenlopend. Ik hou mij met alle soorten fotografie bezig. Van macrofotografie tot urbex fotografie. Ik hou ook enorm van de analoge fotografie waarbij ik echt terug naar de roots ga. Daarom startte ik ook het project Lichtschrijver op. Dat is op de oude manier en met behulp van glasplaatfotografie. De dag van vandaag duwt iedereen op het knopje van zijn fototoestel, maar vroeger was een foto nemen echt een heus karwei’.
Wat hoop je te bereiken bij je publiek?
‘Ik wil hen vooral de wereld laten zien zoals ik het zie. Als fotograaf probeer ik elk beeld weer te geven zoals ik ze door mijn eigen ogen en geest zelf zie en waarneem. Zodat ik mensen in mijn wereld kan meenemen’.
Hoe probeer je je werk aan de man te brengen?
‘Ik sta zoveel mogelijk op exposities. Volgend jaar in maart wordt het pas echt crazy want dan sta ik in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam. Het is heel spannend om ook eens in het buitenland te staan. Voordien heb ik al Brugge, Gent, Oostende, etc. afgeschuimd, maar nu mag ik naar een wereldstad als Amsterdam. Ik kijk er heel erg naar uit’.
Waar haal je steeds opnieuw de inspiratie?
‘Geen flauw idee. Het komt volledig uit mezelf. Ik probeer ook wel zoveel mogelijk te lezen en te kijken naar andermans werk. Op die manier creëer je ook een eigen smaak, identiteit en stijl. Ik lees heel veel boeken over Annie Leibovitz en Anton Corbijn. Dat zijn mijn twee grote voorbeelden’.
Droom je ervan om ooit fulltime fotograaf te worden?
‘Natuurlijk, maar ik moet met mijn voeten op de grond blijven. Het type fotografie dat ik hanteer, daar kan je echt niet van leven. Ik hoop natuurlijk wel om bekender te worden zodat mensen zeggen van ‘ah, dat is hem’. Misschien is het een droom, maar ik heb wel het gevoel dat het begint te komen’.
[wppa type="slide" album="68"][/wppa]
