Ik koester
Hoelang is het geleden
vader
dat wij over de velden keken
en jij
gezicht getaand door de seizoenen
handen ruw
van 't wroeten in de poldergrond
me vroeg:
"Weet je nog?"
En ik beaamde.
Ik ben de zaailing.
Jij hebt beschermd
met zorg gevoed.
Je hebt gewiegd
gedragen op je schouder
voor op de fiets gezet
gewandeld aan mijn hand.
Je hebt verteld
Je hebt getoond.
Dat ik nu zelf op stap kan
is oogst van jou.
Ja
ik bewaar.