Wim: "Tijdens de eerste lockdown was er een stevige financiële tegemoetkoming maar die is wat minder nu. Daardoor moet ik wat aan mijn spaargeld knabbelen maar we redden het wel omdat ik alles alleen doe."
"Maar...ik verveel me te pletter. Ik heb de café volledig gepoetst maar je kan dat niet blijven doen. En ik mis de klanten en de babbels aan de toog meer dan ooit. En ik weet niet wanneer we opnieuw gaan mogen opendoen. Ik denk dat men gaat wachten tot de lente er is en men kan buiten zitten..."