Ter Mote-Don Bosco 7-0
Ter Mote
Ex-finalist Ter Mote behaalde tegen debutant Don Bosco een moeiteloze zege. De beginfase was ietwat aftastend, maar algauw werd duidelijk dat Ter Mote meer ervaring in de rangen had. Geleidelijk trokken de hemelsblauwen het spel naar zich toe en bepaalden het gebeuren. De Boscoboys combineerden bijwijlen vlot mee, probeerden wel maar in het zicht van het 16-meter stokten de goede bedoelingen. Ter Mote, een rijzige ploeg met enkele uitstekende nieuwkomers op de mat, zocht rustig verder naar openingen. Doelman Desendere, in supervorm, ontpopte zich meermals tot sta-in-de-weg, maar kon toch niet verhinderen dat de Ruddervoordenaars nog voor de rust een 3-0 voorsprong vergaarden.
Na de pauze ging Ter Mote verder op zoek naar meer goals, Don Bosco trachtte het tempo te drukken en verdedigde aanvankelijk goed. Hun lichte brigade woog echter niet op tegen de koele defensie. Het middenveld van Ter Mote was o..lv. Eylandt heer en meester en stuwde het team vooruit. Naarmate de wedstrijd vorderde, verdween geleidelijk de lucht uit de longen van de marineblauwtjes en lag de weg open naar een grote score. Met enkele supersaves verijdelde de doelman wel meerdere gemaakte goals maar zag uiteindelijk de stand systematisch oplopen. Freewheelend voetbalde Ter Mote zich naar een 7-0 eindstand. Het klasseverschil was vandaag te groot.
scoorden : Rommelaere en Degrijze elk 2, Vanbelleghem, Staelens en Delodder elk 1
Don Bosco
White Star-DDT 4-0
White Star Torhout
Wedstrijd met twee gezichten. DDT trok tegen het gereputeerde WS met open vizier in de arena. Was de eerste kans na een chaotische beginfase nog voor WS (de doelman redde prima) , daarna trok DDT het laken naar zich toe. Het team was vastberaden in de duels, veroverde telkens de 2de bal, smoorde de blauwe aanvallen in een vroeg stadium en rukte zelf ongegeneerd op. WS kwam moeilijk of niet in hun gebruikelijke spel. De kortopzittende en gedurfd positieve aanpak van het sterke DDT reet de defensie geregeld open en er kwamen kansen. Reuzenkansen zelfs. Eerst werd er te lang getalmd voor een open doelmond, toen redde de doelman, oog in oog met een roodhemd, een gemaakte goal en daarna belandde een trefzekere schuiver net naast. WS schrok, ook toen nog eens een loeier voorlangs zoefde. Dat de tussenscore aan de rust blank bleef was bijna niet te geloven, DDT liet een quasi geruststellende voorsprong liggen.
Na de pauze herstelde WS het evenwicht en speelde gedecideerder. DDT kon niet meer dreigen maar hield toch stand. Geleidelijk verwierf WS overwicht en vielen er bressen in de rode afweer. In een korte tijdspanne kwam de 2-0 op het bord via Ramboer en Vanacker. Snelheid en vooral koelbloedigheid voor doel maakten hier duidelijk het verschil. De veer brak bij DDT. Wie zijn kansen niet afmaakt, krijgt de rekening gepresenteerd. WS was nu heer en meester, terwijl DDT toch verder verdienstelijk poogde de eer te redden. Edoch, nogmaals Ramboer en Vanacker wisten de score te verdubbelen wat de eindstand op 4-0 bracht. Daarna bloedde de wedstrijd dood. We onthouden de steengoede eerste helft van DDT, en de op papier misschien logische zege van bekerhouder WS, maar...het kon heel anders gelopen zijn.
DDT