Elien Vandenbussche (21) is enig kind. Onlangs verhuisde ze met haar vriend Janne Lips naar hun eigen woonst. Ze werkt in het hotel De Beiaard op de Torhoutse markt en in haar vrije tijd speelt ze piano. Ze studeerde Ergotherapie aan de Howest in Kortrijk. Op 3 oktober 2015 liet Elien haar school achter zich en ging op Erasmus (studeren in het buitenland). Twee maanden lang studeerde ze in Oostenrijk: “Alles was nieuw voor mij.”
Waarom koos je ervoor om in het buitenland te studeren?
“Ik ben bang voor nieuwe situaties. Ik zoek plekken op die ik gewoon ben en ga om met mensen die ik goed ken. Erasmus was voor mij een uitdaging om alles achter te laten en in mijn eentje mijn plan te trekken. Ik moest er een andere taal spreken en ik kon niemand 100% vertrouwen, want ik kende ze niet. Ik wist dat ik enerzijds veel stress zou hebben, maar anderzijds wou ik die drempel overwinnen. Bovendien zal ik waarschijnlijk altijd in België blijven wonen, want ik ben niet van plan om permanent naar het buitenland te trekken. Dankzij Erasmus heb ik toch twee maanden in het buitenland gewerkt.”
Bang voor nieuwe situaties. Was je ongerust toen je vertrok?
“Twee maanden voordat ik vertrok had ik al stress. Voor de meest banale dingen maakte ik mezelf zorgen. Zelfs over de hoeveelheid kleren dat ik zou meenemen. Ik wist niet wat er zou gebeuren, want ik kende noch de plek noch de taal. Alles was nieuw voor mij.”
Hoe heb je je daar op voorbereid?
“In Oostenrijk spreekt men Duits. Vooraleer ik vertrok heb ik de taal geleerd en ik keek vaak naar Sturm der Liebe. Zo leerde ik de basis en op mijn stage sprak ik het vervolgens elke dag. Duits is gelukkig niet zo moeilijk. Er zijn veel gelijkenissen met het Nederlands.”
Waarom koos je voor Oostenrijk?
“Voor de mooie natuur en de mensen. Ze houden erg van tradities en ze zijn heel hartelijk en vriendelijk. Ook de taal leek me praktisch haalbaar om in een korte tijd te leren. Bovendien heb je in Oostenrijk het gevoel dat je op reis bent, maar toch zit je nog niet aan de andere kant van de wereld. Je kon ook buiten Europa studeren, maar dat zag ik niet zitten. Dat leek me een te groot avontuur.”
Wat zijn de grootste verschillen met België?
“Op ergotherapeutisch vlak werkt Oostenrijk erg cliëntgericht. In België haasten ergotherapeuten zich van de ene naar de andere patiënt terwijl ze in Oostenrijk hun tijd nemen. Oostenrijkers genieten ook meer van het leven. Belgen willen alleen maar geld verdienen en in Oostenrijk verdienen ze niet alleen maar, ook het leven is er goedkoper. Daarom werken ze minder en hebben ze meer tijd voor ontspanning en hebben ze minder stress.”
Wat vind je van het concept Erasmus?
“Ik vind het heel goed dat zoiets bestaat, maar ik hou niet van de rompslomp dat het met zich meebrengt. Alles komt heel traag in gang en dat hoor ik van iedereen die op Erasmus ging. In juni 2015 was er nog amper iets geregeld. Daarna was het zomervakantie en kon ik mijn docenten niet bereiken om meer informatie te vragen. Met als gevolg dat ik enkel september had om dingen te regelen, want begin oktober moest ik al vertrekken. Ik wist nog van niets. Ik had bijvoorbeeld nog geen slaapplek. Dat zorgt voor heel wat stress. De begeleiding daarrond kan dus beter al denk ik niet dat de docenten daar veel tijd voor hebben. Ik weet niet of die ondersteuning berekend is in hun uren.”
Zou je het elke student aanraden?
“Ik ken iemand die in dezelfde plek in Oostenrijk heeft gestudeerd als mij en zij heeft het een pak minder goed gesteld. De ene ervaart dat anders dan de andere. Ik was heel enthousiast en ik heb zelfs geweend om mijn stageplek achter te laten. De mensen die ik er heb leren kennen ga ik misschien nog terugzien, maar niet meer zoals ik hen tijdens die twee maanden Erasmus heb mogen zien. Voor mij was het een intense, maar mooie ervaring.”
Ligt het aan de persoonlijkheid van de mensen dat Erasmus niet voor iedereen bestemd is?
Ik denk dat dat subjectief is. Ik heb het destijds zeer goed gesteld met mijn collega’s en begeleiders. Een begeleidster was zeer streng, maar rechtvaardig. Ik keek naar haar op, maar die vriendin waarover ik vertelde was echt bang van haar. Het hangt sterk af van de groep waarin je terechtkomt en of je daar al dan niet in past. Je persoonlijkheid kan zeker en vast een factor zijn. Ik ben iemand die initiatief neemt en ik ben erg actief. Maar het is vooral afhankelijk van de mensen in je nieuwe omgeving. Voor hetzelfde geld had ik andere collega’s en cliënten en vond ik het niet leuk.”