Torhout, ik kom graag naar je toe,
onbevangen en met open handen.
Zal je me even gul ontvangen?
Alles lijkt vertrouwd, is gekend, ikzelf
ben het die nu anders kijk, de invalshoek
verschoven, het gezichtspunt verplaatst.
Sta je me bij, wil jij mijn muze worden?
Ofwel vind je verstoppertje spelen leuk
ofwel laat je mij jou snel ontdekken. Misschien
probeer ik iets te veel om je in taal te vatten.
Waar vinden we elkaar, ergens halverwege?
Ik kan je niet toe-eigenen, zelfs niet met
woorden. Torhout, je bent niet van mij,
maar van elke inwoner hier.
Zal je me verrassen, of ik jou?
En of het nu iets wordt, tussen ons?
De toekomst zal dat uitwijzen.